De lichamen zijn verwrongen, soms verminkt, bestaan soms uit het samenvoegen van 2 halve lichamen. Ze zijn soms opgesloten in een stolp, gevangen.
De materiaalkeuze refereert eerder naar de klassieke beeldhouwkunst, als studies van het vrouwelijk naakt.
De koppen zijn soms hoekig, soms wat zachter van lijn, maar als ze zachter zijn is de ‘damage’ des te harder (bv zwart beschadigd gezicht, vaak een brede kap in het hoofd).
‘Cavlia Mia’ is een kleine installatie bestaande uit het in was gestoken kinderziekenhuisbedje van weleer, in combinatie met 3 beelden van mijn eigen kapotte enkelbeen. De structuur en kleur van de bijenwas en dat van het bot maken een contradictie van hard en zacht.
‘Le Pleurant’ uit papier maché is mijn versie van de indrukwekkende ‘Les pleurants’ uit Dijon (zie fotootje boven).
‘Les Pleurants’ uit eikenhout werd vormelijk deels bepaald door de dwingende vijs aanwezig in het hout. De vorm van beide figuren kwam vanzelf in een rouwhouding terecht, waardoor het ook een versie van Les Pleurants werd.
Takaisin kippengaas, plaasterverband, textielverharder
Rakhaus porseleingips, pigment
Kareeva porseleingips, pigment
Manat boetseerklei, stof
Velly klei, vernis
Parcae #1 klei, vernis
Parcae #2 klei, vernis
Baldr sculptura block, plaaster, plasticrète, nagels
Schlömer isolatieplaat, plaaster, glitter
Berthè porseleingips, pigment
Nyx plaaster, verf, vernis
Rosa klei, vernis, pigment
Bruna klei, verf, vernis
Cavlia Mia kinderziekenhuisbedje, witte bijenwas, 3 fotoafdrukken Hahnemühle papier
Le Pleurant kippengaas, papier maché, verf, zwarte lakverf
Les Pleurants eikenhout, vijzen, vernis